SKITUR PÅ KAUPANGER 23.02

Måndag 23.02 var det klart for ein ny skitur, me hadde ikkje planlagt noko på førehand. Når me kom på skulen fekk me vite at me skulle gå frå Goro, via Ospeseter og til Pikkhaug. Til Ospeseter hadde me to moglege vegval, gjennom skogen, eller følgje ein traktorveg for så å ta av til ein sti som gjekk rett nord. Me val å gå om stien, sidan det kunne blitt utfordrande for oss å gå gjennom skogen.  Me møtte også på utfordringar med vegvalet me tok, der me blandt anna møtte på bekkar i løypa.  Då me kom til Ospeseter var målet å navigere oss inn på anten vegen eller kraftlinga, som seinare møttest i eit kryss. Då me traff på kraftlinja, skulle me følgje den til kraftlinja knakk (endre retning). Kraftlinja var eit godt haldepunkt då m skulle lese kartet, den var tydleg å sjå både på kartet og i røynda. På grunn av tidsmangel, kom me ikkje til Pikkhaug som var planen, men hadde istaden litt navigeringsøvingar på staden, før me køyrde nedatt. I staden for å køyre same veg som me gjekk opp, via Ospeseter,  følgde me kraftlinja ned til traktorvegen som gjekk til Goro.

 Me hadde også ein kriseplan viss noko skulle skje, det var å snu. Me hadde ein bil ståande på parkeringa ved Goro, tilfelle noko skulle oppstå.

Turen me gjekk

Før me reiste på turen, hadde me satt oss nokon mål. Blandt anna å unngå å sveitte og bli kald, og å lære meir om å navigere i  vinterfjellet. Eg syns me klarde å oppnå måla for turen, og hald eit nokså jamt tempo, sjølvom det til tider gjekk litt fort. Når det gjeld navigasjon merkar eg at eg er blitt mykje tryggare på å ta ut kompasskurs og navigere i vinterfjellet. Den øvelsene me hadde før me køyrde nedover, var veldig god øving til me skal på tur seinare. Eg hadde med meg nok kle, og passa på kle av og på meg, etter kva tempo me hald, så eg slapp å fryse og bli kald. Noko som var med på å unngå å fryse, var at været var mykje betre, som også gav ei betre turoppleving!

Frå denne turen tek eg med meg mange gode erfaringar til neste tur, som er snøholetur!

SKITUR 10.02

Tysdag 10.02 var friluftslivklassen på den første skituren saman. Me møtte opp klar for avreise 12.00, der turen gjekk til Hodlekve. Me satt oss nokon enkle mål for denne turen, å bli kjent med utstyret og lære oss å navigere i vinterfjellet. På førehand hadde me sett ut kvar me skulle gå, og følgte planen til dels. Plan A, var å gå opp mot Reipa, for så å følje skavassgrovi oppover, mot Skavasshaugane, for så å returnere same veg. Me gjorde nesten som planlagt, men me tok av lengre opp mot Rysete, blandt anna fordi me såg ein skavl, og ville ta teorien me hadde veka før, ut i praksis, og sjå kva som hadde danna denne skavlen. (Til dømes vindretning).  Plan B var å gå mot Reipa og følgje stien opp mot Rysete, og eventuelt opp mot Skavasshaugane. Me hadde på førehand også laga ein kriseplan som var at viss me såg at ting skjedde, var det om å gjere å snu i tider.

Me gjekk frå Rindabotn, og opp mot Stedjekamben, og "Rødekorskassen".  Eit lite stykke over "Rødekorskassen" kom me til Reipa, der me hadde planlagt å ta av til venstre mot Skavasshaugane. Det var ikkje like lett å finne ut kor me skulle ta av, noko som kan kome av at me ikkje har så mykje erfaring når det gjeld navigering i vinterfjellet. Det er då vanskligare å finne gode haldepunkt, men me hadde til dømes hyttene ved Stedjekamben, Skavassgrovi og Kambagrovi som gode haldepunkt. Etter å ha kome fram til kor vi skulle ta av som var lengre opp mot Rysete, var det no ein ny utfordring som møtte på oss. Å navigere i områder der det ikkje var preppa  noko løype. Her var det då viktig å vere oppmerksam på skred. Er det brattare enn 30 grader, og henget er høgre enn 5m kan området vere utsatt for skred. Det er derfor ein skal opphalde seg 3 gongar så langt vekke, henget er høgt, for å unngå å bli treft om eit skred blir utløyst.

I følgje Mytting og Bischoff (Friluftsliv,2008) må du vere så langt vekke for å unngå å bli tatt av skred.  

Vi fortsette vidare opp mot Skavasshaugane, sidan me hadde tatt av nesten ved Rysete gjekk me mot skavlen, for så å gå opp langs ryggen til Skavasshaugane. Like før toppen knakk me av, og tok av mot aust, og runda nedover igjen. Så var det klart for nedoverkøyring, i nærleiken av Skavassgrovi.
Dette var eit meir utfordrande terreng å gå i, og på grunn av dårleg utstyr måtte Kristina snu saman med Vegard. Det var no viktig at gruppa hadde enda meir fokus på å halde seg samla ettersom det berre var Torgeir som var med oss. Me hadde ulike stoppunkt som gjorde at me holdt oss samla. Alle kom heile nedatt til bussen ca. 14.45.

Her er eit bilete av ruta me gjekk.

På denne turen lærde eg meir om korleis ein skal bevege seg i vinterfjellet, og kva som kan vere nyttige haldepunkt for å navigere rett. Alt i alt ein tur med mykje lærdom. Noko som eg skal ta med meg til neste tur, er å ha med seg ekstra kle, ettersom det fort kan bli vått.
Når me planlagte turen var det meldt sol m/sky og lett bris, noko som ikkje stemde. Det er derfor viktig å ha med seg ekstra kle, ein kan aldri stole 100% på værmeldinga.